.. Weźmy też inny przykład: deklinacja rzeczownika z przymiotnikiem. Jeżeli uczeń wie, że przymiotnik przed rzeczownikiem rodzaju męskiego w dopełniaczu, celowniku i bierniku (czyli we wszystkich przypadkach oprócz mianownika) posiada końcówkę -en, nie musi wkuwać osobno tabelki z rodzajnikiem określonym i osobno rodzajnikiem nieokreślonym, gdyż w obu tych przypadkach przymiotnik przybiera końcówkę -en. Nie potrzeba tutaj w ogóle formułować zasady w postaci "regułki". Wystarczy uczniowi pokazać w odpowiedni sposób uproszczoną jedną tabelkę zamiast kilku, by sam zauważył określoną w danym systemie językowym zasadę gramatyczną.  W mojej książce "Interkulturelles Grammatikbuch" uczeń nie tylko ujrzy jedną prostą tabelkę z rzeczownikiem z rodzajnikiem określonym i nieokreślonym, ale także "za jednym zamachem" rzeczowniki deklinacji mocnej i słabej. W ten sposób od razu zobaczy, jakie końcówki przybiera przymiotnik i rzeczownik w przypadku obu tych rodzajów deklinacji. Następuje to samoistnie, bez potrzeby opisywania tej zasady gramatycznej. Uczeń ją po prostu widzi i sam ją dla siebie formułuje niemal w podświadomości.